Verleden

In den beginne der Angorageit bestond er een groep jonge proletariërs die zich vanaf hun zevende levensjaar bezighielden met het vieren van karnaval – een traditie dat door ons katholieken wordt omschreven als de laatste kans voor de vastentijd om jezelf te buiten te gaan aan alle verleidingen des leven. In schuurtjes, garages, zandbakken en speeltuinen werden karnavalswagens gebouwd die door middel van skelters, driewielers of de eeuwenoude menselijke trekkracht werden voortgestuwd in den karnavaleske optocht.

Na een leemte van enkele jaren werd onder de vlag van de padvinders besloten zich opnieuw te storten op het fabriceren van karnavalswagens. Zelfbenoemd bedrijfsopvolger van “Das ganz große Baubetrieb” besloot als vakneuroot dat het bouwen van karnavalswagens niet over één nacht ijs mocht gaan, maar hiervoor een geschikte locatie moest worden gezocht. Mede dankzij een bouwlocatie die van alle faciliteiten was voorzien, werd door de padvinders met een viertal wagens meegedaan aan vier opeenvolgende karnavalsoptochten. Door de jaren heen ontstond er een revolutionaire stroming binnen de padvinders en groeide de groep aanzienlijk. Nadat in de kantine van de bouwlocatie een naambordje werd gevonden waar niemand de betekenis van wist, werd door de groep filosofisch denkende mensen besloten deze naam maar aan te nemen: De Angorageiten.

Na een periode van wel verdiende rust, die ook wel kan worden omschreven als de bekende stilte voor de storm, ontstaat een samensmelting van eensgezind denkende mensen uit meerdere groepen. Plaats van handeling is Stationsstraat 18, oftewel het huis met de eeuwige brandende ster waarbinnen de wijzen uit het Oosten zich verzamelden. Het huis blijkt onder het genot van enige alcoholische versnaperingen een broedplek voor nieuwe ideeën, maar vooral het oprichten van een karnavalsvereniging – of iets wat daar op lijkt – komt meerdere keren naar voren. Het blijkt vooral voor de heren Oude Wolbers en Braakhuis een “I have a dream…” gehalte te hebben. Na veel oeverloos gekuier, maar vooral naar het inspirerende betoog van de heer Morselt – die qua uitstraling, charisma en betoogvoering valt te vergelijken met Obama – wordt onder het afdak aan de Klippenweg 7 op 9 augustus 2009 uiteindelijk besloten om de knapste en gezelligste karnavalsvereniging van Borne op te richten: K.V. De Angorageiten was geboren.

Heden

En zo geschiedde het dat de vereniging, na een lange periode van legendarische historie en roem, werd overgenomen door een nieuwe en bijzonder fantasierijke groep – iets wat men zich nooit had durven dromen. De vurige ambitie om verder te groeien en zich te profileren als het onmiskenbare centrum van karnavaleske revolutie was groter dan ooit. In de loop der jaren steeg het aantal leden van een bescheidden 22 naar maar liefst 78. Het was een teken van opkomst, met steeds meer zielen die de vurige liefde voor het karnaval en de unieke geest van K.V. De Angorageiten in hun hart droegen.

En dan, als kroon op het harde werken: de grandeur van de opening van een eigen karnavalshal op 2 november 2024. Een gedenkwaardige mijlpaal die je in je stoutste dromen niet voor mogelijk had gehouden, maar toch werkelijkheid werd. Een moment van pure glorie en trots voor de oude garde en voorvaderen. Wat ooit begon als een simpele droom, werd werkelijkheid: een eigen hal – gebouwd met bloed, heel veel zweet en de nodige tranen van geluk. Een glorieus tweede thuis voor alle leden, waar de onverschrokken groenlingen zich mengen met de doorgewinterde oudgedienden. Een plek die met recht het bewijs levert van de kracht van deze vereniging.

De invloed van K.V. De Angorageiten reikt inmiddels verder dan de eigen hal. Andere karnavalsverenigingen beginnen als het ware de fundamenten van de schitterende kenmerken toe te eigenen: (een poging tot) spectaculaire opkomsten, meer dan twee hoogheden, de iconische roze kleur dragen (in de illusie dat het hen staat) – allemaal elementen die K.V. De Angorageiten tot het unieke fenomeen maken dat het is.

De structuur van deze excentrieke vereniging is wellicht niet wat men verwacht. Een voorzitter? Die heeft deze flamboyante groep niet, dat is niet nodig. Het functioneert als een collectief, een bonte verzameling van zielen die elkaar versterken. Een Raad van Elf? Oók die heeft de vereniging niet. Elke Angorageit is een lid van de Raad. Iedereen draagt bij, van de oudste veteranen tot de onaangetaste debutanten. In de ogen van deze extravagante groep is iedereen van evenveel waarde. Het draait om samen alcoholische versnaperingen nuttigen en samen de katers de baas worden.

En zo blijft K.V. De Angorageiten de vereniging die het altijd is geweest: een plek waar saamhorigheid heerst, maar bovenal een plek waar het karnaval leeft en ademt door de kracht van de mensen die het dragen en er elke druppel passie in stoppen. De vereniging waar karnavalstradities niet bestaan.